توضیح اول: اطلاعات پیش رو، حاصل مصاحبه انجام شده توسط دکتر یاسمن سیاری با افرادی است که این مسیر تحصیلی را طی کرده اند و ابتدا در پروفایل اینستاگرام با آدرس _lifearound_me آپلود شده است. به تاریخ انجام مصاحبه دقت کنید، زیرا قوانین تحصیلی و مهاجرتی ممکن است در طول زمان تغییر کرده باشند.

این مصاحبه از تجربه عسل عزیز از مهاجرت خودش و همسر محترمشون به استرالیا است.

خودتون رو لطفا معرفی کنید.
من عسل هستم، متولد ۶۲. در ایران، سال ۸۹ فوق لیسانس حقوق خصوصی گرفتم و از سال ۸۵ تا ۹۲، وکیل پایه یک دادگستری بودم. سال ۹۲ با پذیرش مستر حقوق مالکیت فکری
(یک ساله -فول تایم) همراه با همسرم که پزشک هستند به استرالیا اومدیم.
همسرم سال ۷۳ از دانشگاه تهران فارغ التحصیل شد و حدود ۱۷ سال سابقه کار پزشک عمومی در تهران و شهرستان داشت و درحال حاضر مشغول کار در استرالیاست.
ویزای کار دانشجویی استرالیا، اجازه ۲۰ ساعت کار در هفته رو میده. البته باید درنظر داشت که درس ها بسیار سنگین و امکان کار کردن همراه با درس بسیار سخت است.
همسرم به عنوان همراه با ویزای دانشجویی من به استرالیا اومد و در اینجا همسر دانشجو، اجازه کار فول تایم داره.  

چطور تحصیلتون رو شروع کردید؟
درمورد انتخاب مستر یا دکترا باید بگم که شرایط من به دکترا نمیخورد. چون برای گرفتن پذیرش در مقطع دکترا، باید سابقه کار پژوهشی و حتی الامکان، مقاله چاپ شده داشته باشید که من نداشتم. در ضمن چون هزینه دکترا بسیار بالاست (حدود ۱۷۰۰۰ دلار برای هر ترم) بدون اسکالرشیپ، ورود به این مقطع تقریبا غیرممکن است. اسکالرشیپ در رشته حقوق بسیار رقابتی و داشتن مقاله در این رشته بسیار مهم است.

من شخصا در مورد انتخاب رشته اشتباه بزرگی کردم، چون نتونستم کسی رو پیدا کنم که من رو راهنمایی کند.
برای افرادی که لیسانس یا ارشد حقوق در ایران دارند، بهترین راه این است که دوره های JD یا Juris Doctor رو انتخاب کنند. این دوره ها معمولا در قالب مستر ارائه میشود و دانشگاه ANU این دوره ها رو برگزار میکند.
دومین راه این است که مدارک تحصیلی ایران رو برای دانشگاه مقصدشون بفرستند تا ارزیابی شود.
البته باید توجه داشته باشید که قوانین ایالت ها در این زمینه متفاوت است و بهتره زمانی ارزیابی رو انجام دهند که تصمیم نهایی انتخاب ایالت رو گرفته باشند.

تاجایی که من اطلاع دارم، حدود ۱۶ واحد لیسانس رو باید در دانشگاه های اینجا پاس کنیم که مدرکی معادل لیسانس حقوق استرالیا بگیریم.
هر ترم ۴ واحد میتونید بردارید. هزینه هر واحد بستگی به دانشگاه دارد، بین ۲۵۰۰ تا ۳۵۰۰ که برای افراد مقیم استرالیا خیلی کمتر است.
بعد از گرفتن مدرک لیسانس، باید دوره هایی به نام PLT یا practical legal training رو برای گرفتن اجازه وکالت بگذرونیم. که حدود ۶ ماه است و ۲۰۰ ساعت هم کارآموزی دارد که شبیه کارآموزی کانون وکلا در ایران است.
بعد از موفقیت در دوره PLT، پروانه یا Admission وکالت استرالیا رو میتونید بگیرید و بعد از اون میتونید برای کارهای junior solicitor اقدام کنید.
کسی که پروانه وکالت استرالیا رو داشته باشد، میتواند برای اقامت دائم اقدام کند.
(با آیلتس ۷ در تمام اسکیل ها)
البته لیست مشاغل دائم هر سال در ماه آپریل به روز میشود و امیدوارم Solicitor حذف نشود. چون بعضی از شغل ها حذف یا اضافه میشوند یا اینکه مینویسند باید توسط سازمان خاصی Assess و ریجستر شوند.

سابقه کار هیچ تاثیری ندارد. تعداد بچه های حقوق در اینجا بسیار کمتر از مهندسی است، یعنی زمانی که بچه ها وارد دانشکده حقوق میشوند، چون کسی از خارج به اینجا نمی آید و بیشتر از کشورهای هند، نپال و مالزی هستند، یعنی کشور هایی که حقوق آنها شبیه اروپا و استرالیا است. کشور هایی مثل خاورمیانه فقط برای یک واحد درسی وارد اینجا میشوند.

بعضی از دانشگاه ها به عنوان دانشگاه های گروه ۸ شناخته میشوند، که تنها دانشگاه های ایالتی هستند؛ مثل دانشگاه University of Queensland و رتبه بالایی دارند، که معمولا برای رشته حقوق نمره زبانی رو درنظر میگیرند که رایتینگ و اورال ۷ داشته باشد.
اما دیگر دانشگاه ها آیلتس ۶.۵ قبول میکنند به شرطی که تمام اسکیل ها، بالای ۶.۵ باشد.
تافل و PTE رو هم قبول میکنند، به شرطی که PTE نمره ۶۵ تا ۷۲ و تافل هم بالای ۹۵ باشد.

کدام دانشگاه های استرالیا دانشجو بین المللی میگیرند؟
تمام دانشگاه های استرالیا دانشجوی بین الملل قبول میکنند، مخصوصا برای دوره مستر و JD که دانشجو باید پول پرداخت کند به نفعشون است که قبول کنند،اما برای PhD سختگیرتر هستند، چون دانشجویان PhD، اسکالرشیپ هم درخواست میدهند.

قانون دیگر استرالیا این است که هر دانشجویی که ۲ سال حداقل در استرالیا تحصیل کند، به مدت ۱.۵ سال ویزای شخص رو تمدید میکنند که در این ۱.۵ سال اجازه کار دارد. برای بچه های حقوق کار پیدا کردن راحت نیست و باید زبان قوی داشته باشند چون کلمات سنگین و شیوه نوشتاری در استخدام خیلی مهم است.

کسی که لیسانس و فوق لیسانس حقوق از ایران دارد، میتواند در اینجا وکیل شود، یعنی solicitor.
و solicitor هنوز در لیست اداره مهاجرت وجود دارد.
این لیست مخصوص کسانی است که میخواهند با ویزای دائم یا ایالتی به استرالیا وارد شوند و برای ما ایرانی ها تنها راه این است که این دوره ها رو شرکت کنیم و بتونیم خودمون رو solicitor کنیم.

اگر بچه هایی هستند که مقاله دارند یا پایان نامه فوق لیسانس رو به مقاله تبدیل کردند و یا سابقه کار پژوهشی دارند میتوانند از اساتید نامه بگیرند.
البته باید روی موضوعی کار کنید که مورد علاقه شماست، چون چهار سال روی اون موضوع کار خواهید کرد و با یک استاد کانکت میشید و از دانشگاه پذیرش میگیرید.
اما برای مستر اینطور نیست، چون برای مستر امکان گرفتن بورس تحصیلی بسیار کم است و پروسه اش سریع تر انجام میشود.
دانشگاه QUT دوره ای رو با سازمان بین المللی مالکیت فکری برگزار کرده بود و من در اون دوره شرکت کردم و تونستم مدرک مستر حقوق بگیرم. با این مدرک تونستم به عنوان trademark attorney خودم رو ریجستر کنم. کار من ثبت علائم تجاری و mentenance، تمدید و واگذاری یا خرید و فروش علائم تجاری است. اما با این رشته در اینجا نمیشود اقامت گرفت مگر اینکه کسی اسپانسر شما شود که برای این رشته بعیده چون رقابت زیاد است.
 درمورد طول پروسه اپلای هم بستگی به مدرک زبان شما دارد. من مدرک زبانم آماده بود. قبل از اینکه اقدام به اپلای کنم، آیلتس آکادمیک دادم و نمره رو گرفتم و اپلای کردم. دانشگاه ها دو دوره اپلای دارند یکی برای ترم جولای و یکی برای ترم فوریه که برای ترم جولای از اپریل اپلیکیشن باز میشود و میتونید اپلای کنید.
ترم اول دانشگاه باید صورت نقد در زمان اپلای واریز کنید تا ویزا صادر شود، فکر نمیکنم کمتر از ۱۳ یا ۱۴ هزار دلار هزینه ترم اول دانشگاه باشد.

با ویزای غیرتحصیلی آیا اجازه کار داریم؟
ویزای غیرتحصیلی، ویزای توریستی و ویزای کار میشود که با ویزای کاری میتونید کار کنید اما با ویزا توریستی شما اجازه کار ندارید.

به عنوان یک زوج چطور اقدام کردید؟
زمانی که شما به عنوان یک زوج تصمیم میگیرید مهاجرت کنید با کسی که تنهایی مهاجرت میکند متفاوت است. مطالبی که که درمورد رشته حقوق گفتم برای کسانی بود که قصد دارند تنهایی مهاجرت کنند اما اگر ازدواج کردند داستان متفاوت است. ما هم در ابتدا قصد داشتیم با ویزای تحصیلی به استرالیا مهاجرت کنیم، چون سریع ترین راهی بود که میشد بیایم و بعد از اون همسرم امتحان بده و کار پیدا کند.
پزشکان در ابتدا باید امتحان MCQ شرکت کنند که توسط موسسه pearson برگزار میشود
( متاسفانه در ایران برگزار نمیشه و همسرم برای امتحان به ترکیه رفت).
قبل از اپلای باید در امتحان زبان شرکت کنند و آیلتس ۷ توی تمام اسکیل ها لازم دارند و یک امتحان جایگزین هم دارند به نام OET که مخصوص رشته های پزشکی است و بعد از آن میتوانند اقدام به اپلای کنند.
پزشکان تا قبل از فول ریجستری نمیتوانند برای اقامت دائم اقدام کنند و مجبورند بین ایران و استرالیا در رفت وآمد باشند. در واقع این افراد ویزای دوره آموزشی میگیرند و یک دوره ی آموزشی امتحان کلینیکال، که در دانشگاه موناش ملبورن برگزار میشه شرکت میکنند. این دوره کوتاه بسیار معتبر است و برای اون ویزا صادر میکنند.

ویزاهای سه ماهه برای دوره کلینیکال میگیرند و بعد ثبت نام میکنند و ویزاشون رو برای اون امتحان تمدید میکنند که بمونند و در عین حال به دنبال کار میگردنند چون این امتحان بهشون فول ریجیستریشن میده.

خیلی از افراد قبل از اینکه شروع به کار کنند، در امتحان کلینیکال شرکت میکنند و فول ریجیستریشون رو میگیرن، اما در این امتحان رقابت خیلی زیادی بین افراد وجود دارد، برای مثال از ۳۰ نفری که امتحان میدن، فقط ۳ نفر قبول میشن برای همین پزشکان بعد از MCQ و امتحان زبان میتونند اپلای کنند برای کار، اما درهرجایی بهشون اجازه کار نمیدن و باید حتما برای شهرهای کوچیک یا مکان هایی که نیاز به کار دارند، درخواست کنند.
سایتی به نام medical council مکان هایی که در اونجا نیاز به پزشک دارند رو نشون میده.

و باید در نظر داشته باشید که کارفرمای کلینیک ها معمولا پزشک نیستند، یعنی در رابطه با مصاحبه تخصصی ایده ای ندارند؛ فقط یک مصاحبه کلی میگیرند و بعد برای اون فرد یک نامه آفر صادر میکنند که باید در امتحان PESCI (که امتحان گرونی است، حدود ۲ هزار دلار) شرکت کنند، این امتحان حدود یک ساعت طول میکشد.
در این امتحان چند کیس بیماری مطرح میکنند و چون پزشک عمومی در ایران بسیاری از
بیماری ها رو نمیبیند امتحان برای کسانی که به اینجا میان سخت است و خیلی از افراد قبول نمیشوند و در این امتحان زبان نقش خیلی مهمی دارد. اگر شما در این آزمون قبول شوید میتوانید در کلینیک مربوطه شروع به کار کنید.

و باید سوابق کاری که در ایران دارند رو تحویل دهند که اینجا assessment شود که فرایند طولانی دارد. برای همسر من حدود ۶ ماه طول کشید، چون باید نامه های مختلفی از اینکه در کجا کار کرده، شرح وظایفش چی بوده، چند ساعت کار کرده است و باید استاندارد های استرالیا هم رعایت کند.
بعد از یکسال کار و تحویل مدارک سابقه کار، میتوانید در امتحان فلوشیپ شرکت کنید که این امتحان شامل دو آزمون کامپیوتر و یک امتحان کلینیکال است.
بعد از گذراندن این امتحانات، زمانی که فلوشیپ JP رو میگیرید میتوانید در هرجایی مشغول به کار شوید.

پزشکان بعد از امتحان کلینیکال یا فلوشیپ میتوانند، برای اقامت دائم درخواست دهند و حدود ۶-۷ ماه طول میکشد.
اما برای مثال همسر من که نه امتحانات فلوشیپ رو تموم کرده بود و نه امتحان کلینیکال رو شرکت کرد اما ما از طریق کارفرمای همسرم اقامت گرفتیم. چون ما در شهر بسیار کوچکی هستیم که به پزشک نیاز دارند کارفرما قبول کرد تا اسپانسر شود.

خب نکته ای که در این وسط وجود دارد این است که، شما به چه صورت با ویزای دانشجویی مشغول به کار شدید؟

ویزای دانشجویی من برای یک دوره یک ساله فول تایم بود که برای این دوره استرالیا یک ماه و نیم ویزا میداد یعنی ۶ ماه بیشتر. ما این ویزا رو گرفتیم و همسرم مشغول امتحان زبان و من مشغول درس خوندن بودم. از طرفی همسرم تونست یک آفر کاری بگیرد و امتحان PESCI رو شرکت کرد و برای بار دوم قبول شد.
زمانی که این امتحان رو قبول شد، کار همسرم صد در صدی شد. البته باید به این نکته توجه کنید که کارفرماها به پزشک نامه میدن و پزشک امتحان PESCI شرکت میکند و قبول میشود اما ممکن است کارفرما بگوید که در اون مدت یک نفر دیگر رو استخدام کرده است. پس بهتر است همراه با زبان شروع به خواندن دروس تخصصی کند.
درنتیجه بعد از پیدا کردن کار همسرم، ویزای ما تبدیل به ویزای کاری شد.

این مصاحبه در سال ۱۳۹۷ انجام شده است.

برای اطلاع از کلاسهای انگلیسی مجموعه کلیک کنید.

ارتباط با ما

از طریق فرم رو به رو برای همه خدمات و کلاسها میتوانید با ما در ارتباط باشید.
با قرار دادن شماره خود، همکاران ما در بخش پشتیبانی روی واتس اپ به شما پیام خواهند داد.

footer