ما داریم در شرایطی بلاتکلیف زندگی می‌کنیم! نمی‌دونیم آینده، سلامتی، تجارت یا روابط اجتماعی ما چطور می‌شه…
نمی‌دونیم وضعیت کرونا حتی اگر تموم شه، دنیا جدید چه شکلی خواهد داشت…
جدا از همه مشکلات، این حس بلاتکلیفی در زمینه همه کارهای ما جریان داره، آزاردهنده است.
چی‌کار باید بکنیم؟
درباره احساسات خودتون بنویسید و حرف بزنید. فکرها و احساساتتون رو بروز بدید. اجازه ندید همه‌چیز فقط گفتگوی درونی توی ذهنتون باشه.
شرایط که سخت می‌شه، اطرافیان و غریبه‌ها شروع می‌کنن: باید این کار می‌کردی، باید اون کارو می‌کردی. بعد این وارد ذهن ما می‌شه…
در شرایط بلاتکلیفی باید وجود نداره و تو نمی‌تونی خودتو بابت موقعیت غیرقابل‌پیش‌بینی سرزنش کنی.
وقت بگذرون!بذار کاری که دوست داری انجام بدی، برنامه‌های تلویزیونی دوزاری تا سابیدن خونه… قرار نیست فوق فعال و مفید و درحال پیشرفت باشی.
یه کاری‌که مخصوص خودته انجام بده: کیک بپز، نقاشی بکش، مریض ویزیت کن.
اون کاری که انجام دادنش مثل هدیه است به خودت.
کمک بخواه! بله خجالت نکش و کمک بخواه. توی این زمان اجازه داری شکننده و شکست‌خورده باشی. اجازه داری نشون بدی حمایت میخوای و کم آوردی. دور خودت افرادی رو داشته باش که وقت بحران بتونی بهشون مراجعه کنی. آدم‌هایی که اگر باهاشون حرف بزنی، درک بشی و بهت کمک کنن. این حلقه خاص مطمئن رو از آدمهای امن تشکیل بده: حلقه مقاومت.
آخرین و مهم‌ترین: قرار نیست بحران و بلاتکلیفی به‌وجود اومده علت یا مقصر خاصی داشته باشه. ورشکست شدی ، ویزات ریجکت شده، سرطان پیدا شده… خودتو سرزنش نکن.
نگو چون من فلان کار رو کردم این‌طوری شد. مدام جاهای خالی ذهنت رو با تقصیر خودت انداختن پر نکن.
واقعاً لازم بود این هفت نکته رو بنویسم و همه بخونیم. لطفاً منتشرش کنید. همین.
به قلم دکتر یاسمن سیاری