توضیح اول: اطلاعات پیش رو، حاصل مصاحبه انجام شده توسط دکتر یاسمن سیاری با افرادی است که این مسیر تحصیلی را طی کرده اند و ابتدا در پروفایل اینستاگرام با آدرس _lifearound_me آپلود شده است. به تاریخ انجام مصاحبه دقت کنید، زیرا قوانین تحصیلی و مهاجرتی ممکن است در طول زمان تغییر کرده باشند.

این مصاحبه درباره مهاجرت و تحصیل در کره جنوبی است.

من زلیخا گل محمدی، متولد ۶۹ هستم. ورودی پزشکی ۸۹ در دانشگاه کرمانشاه بودم. رتبه کنکورم ۱۶۱ بود و چون خودم اهل پاوه بودم، دانشگاه کرمانشاه که خیلی نزدیک بود رو انتخاب کردم.
سال اول دانشگاه بود که یک فیلم کره ای به اسم “تو زیبایی” رو دیدم و در اون فیلم رنگ و لعاب، شیک و باکلاس بودن شخصیت ها، غذاهایی که میخوردند و از همه مهم تر بازیگر این سریال “جانگ گیون سوگ” چشمم رو گرفت و وارد دنیای فیلم های کره ای شدم. اوایل آهنگ های
کره ای رو به فارسی برای خودم مینوشتم بدون اینکه ترجمه اش رو بدونم، فقط چون از ریتم خوشم میومد ولی من به اشتباه هم که بود میخوندم.
بیشتر پیش رفتم و خودم الفبای کره ای و لغات سطح بیسیک رو خوندم. بعد از اون من با کلاس های خانم جلالی نسب آشنا شدم (Koran.learn)، به لطف ایشان تا سطح اینترمدیت، زبان
کره ای خوندم و مدرک تاپیک سه رو گرفتم ولی بعدش چون ایشان ویدیوی سطح پیشرفته رو آماده نکرده بودن، مجبور شدم خودم کتاب ها رو تهیه کنم و بخونم و تونستم تاپیک ۴ بگیرم.
زبان کره ای مثل زبان انگلیسی، تافل یا آیلتس، یک امتحان بین المللی استاندارد شده دارد که سالی دوبار در سفارت کره برگزار میشه و شش سطح دارد.
تاپیک یک کمترین سطح و شش بالاترین سطح است، که من تا سطح چهار مدرک گرفتم.
برای پذیرش در دانشگاه های کره تاپیک سه و چهار کفایت میکنه برای همین من ادامه ندادم. امتحان آیلتس هم یکبار بدون آزمون آزمایشی شرکت کردم که نمره ۶ گرفتم.
من هیچ وقت به صورت جدی انگلیسی نخوندم و هرچی یاد گرفتم از تکست بوک های پزشکی و چت با دوستان کره ای بود، چون اوایل مجبور بودم انگلیسی صحبت کنم و به لطف زبان کره ای، انگلیسی هم یاد گرفتم، به نظرم بهترین راه برای یادگرفتن هر زبانی چت با افراد همون زبان است.
چون هیچ ایده ای درباره امتحان آیلتس نداشتم، که روند امتحان به چه صورت است.
در شهر پاوه به مدت یکماه کلاس های آقای دکتر صفیعی رو شرکت کردم و ایشان در همان جلسه اول به من گفتند که در حد آیلتس شش هستی و همین اتفاق هم افتاد.
چون برای دانشگاه های کره آیلتس شش کافی است و من دیگه لازم نبود وقت بیشتری برای زبان بزارم.
در طول تحصیل وقت برای مقاله نوشتن نداشتیم.
پایان نامه که به صورت پرسشنامه بود و هیچ مقاله ای از آن در نیومد.

من چون هدفم فقط کشور کره بود، سعی کردم تمام مدارکم رو با توجه به شرایط این کشور آماده کنم و این یکی از نکات مثبت من بود.
بعد از تمام شدن درس، برای طرح به شهرستان ثلاث باباجانی رفتم. هنوز یک هفته از طرحم نگذشته بود که زلزله ۷.۳ ریشتری اومد، تصور کنید طرح من چطوری گذشت.
بعد از ۱۴ ماه طرح، به دنبال آزاد کردن مدرک پزشکی رفتم و فقط با دادن سه میلیون تومان مدرکم رو آزاد کردم.
 حالا چطوری؟ طرحم که تموم شد گواهی پایان طرح گرفتم، بعد باید تعهدات رو بخرید. تعهد یعنی دوبرابر زمان تحصیل به ازای هر سال ۸۵۰ هزار تومان بدید و زمان تحصیل ما ۵ و نیم سال حساب میشه، یعنی بدون زمان اینترنی، حالا اگر رتبه تون خوبه یک نامه بدید به امور
فارغ التحصیلان که تغییر سهمیه بدید به منطقه یک.
اینجوری دیگه لازم نیست دوبرابر زمان تحصیل بدید، و فقط همون یک برابر میشه. من این نامه رو فرستادم و شدم منطقه یک.
از طرفی زمان طرح هم ۲ سال از ۵ سال و نیم کم میشه، دیگه مهم نیست طرح کجا بودید. خلاصه از اون ۵ سال و نیم ۲ سال کم شد برای من به خاطر طرح، فقط با ۳ میلیون مدرک رو گرفتم.
از طرفی باید وام رفاه هم تسویه کنید. هزار تومان هم باید به حساب دانشگاه بریزید. همه مراحل به کندی پیش میره و مثلا فقط تا جواب نامه تغییر سهمیه تون بیاد، یک ماه طول میکشه.
زمانی که دانشنامه رو گرفتید، باید ببرید وزارت تهران که مهر تایید بخوره و تمام.

مدتی که طرح بودم همزمان با دانشگاه های کره مکاتبه کردم. به سایت دانشگاه ها میرفتم و ایمیل اساتید رو پیدا میکردم و بهشون ایمیل میزدم که برای مقطع ارشد یا PhD به کره بیام، بالاخره یکی از اساتید دانشگاه ملی سئول پذیرش داد و کمک کردن تا بورس دانشگاه رو بگیرم. اینطوری ماهیانه ۸۰۰ هزار وون فاند میدن و شهریه هم برای من رایگان شد و خوابگاه هم دراختیارم گذاشتن.

و وقتی از استاد پرسیدم که چرا من رو انتخاب کردید، گفت که وقتی دیدم پزشک هستی و ۴ زبان بلدی، برام ثابت شد که تواناییت در چه حدی است.
نکته مهم کشور کره جنوبی برای تمام رشته ها از جمله پزشکی، دندان، دارو، پیراپزشکی و همه رشته ها پذیرش و حتی بورس هم دارد، شما میتونین بیاین اینجا و پزشکی بخونین. روی کاغذ میتونید اما در عمل تا الان کسی از ایران نتونسته و شرایط سختی برای پذیرش دارن، از جمله اینکه به زبان کره ای مسلط باشی ، در حدی که کنکور کره رو از خود کره ای ها بهتر بشید. این فقط برای پذیرش است و بورس باید در سطح جهانی حرفی برای گفتن داشته باشید.
البته با زبان کره ای مسلط برای تخصص میتونید بیاید و پذیرش داره ولی بورس ندارد.

من چون به عنوان پزشک میدونستم که نه میتونم کار کنم و نه تخصص بگیرم برای مقطع ارشد، رشته سم شناسی رو انتخاب کردم و با بورس دانشگاه مشغول تحصیل شدم.
اگر از من بپرسید که به کره مهاجرت کنیم یا نه؛ میتونم بگم اگر میتونید پزشکی رو کنار بزارین
و کره ای بلدین و برای مدت محدود، مثلا چندسال میخواین اینجا زندگی کنید، خوبه.

در اینجا مثل اروپا، آمریکا یا کانادا ایرانی های زیادی نیستند، جامعه و فرهنگ بسته ای داره، خارجی پذیر نیستند و همه این ها باعث میشه سرمایه گذاری طولانی مدت ارزش نداشته باشه.

من کشور کره رو واقعا دوست دارم و با وجود اینکه ده برابر ایران کار میکنم و سختی میکشم هرروز خداروشکر میکنم که تونستم بیام اینجا. مردم بسیار بسیار نجیبی داره، میتونین در کنارشون با آرامش و امنیت زندگی کنید. کشور فوق العاده زیبایی است ولی با توجه به تفاوت زیادی که با ما دارن و اینکه هر چقدر هم زبان کره ای شما خوب باشه و چند سال هم در اینجا زندگی کنید باز هم به شما به چشم یک خارجی نگاه میکنند.

به شما توصیه نمیکنم بیاید، مگر اینکه مثل من عاشق کشور کره باشید.

من هزینه هایی که کردم:
۳ میلیون تومان برای آزاد کردن مدرک پزشکی
۲ میلیون تومان برای آزمون آیلتس
۵۰۰ هزار تومان برای نوشتن رزومه و Personal statements چون خودم ننوشتم.
ترجمه مدارک دانشگاه حدود ۲ میلیون تومان.
۸ تومان هزینه بلیط هواپیما
و اینکه باید صبر میکردم تا یک ماه بگذره و استاد به من حقوق بده، با خودم ۱۰ میلیون تومان آوردم.

این مصاحبه در تاریخ بهمن ۱۳۹۹ انجام شده است.

برای اطلاع از کلاسهای انگلیسی مجموعه کلیک کنید.

ارتباط با ما

از طریق فرم رو به رو برای همه خدمات و کلاسها میتوانید با ما در ارتباط باشید.
با قرار دادن شماره خود، همکاران ما در بخش پشتیبانی روی واتس اپ به شما پیام خواهند داد.

footer