توضیح اول: اطلاعات پیش رو، حاصل مصاحبه انجام شده توسط دکتر یاسمن سیاری با افرادی است که این مسیر تحصیلی را طی کرده اند و ابتدا در پروفایل اینستاگرام با آدرس _lifearound_me آپلود شده است. به تاریخ انجام مصاحبه دقت کنید، زیرا قوانین تحصیلی و مهاجرتی ممکن است در طول زمان تغییر کرده باشند.
من سال ۲۰۰۵ تا ۲۰۰۹ در ایران زیست شناسی خوندم، در سال ۲۰۰۹ در امتحان آیلتس شرکت کردم و شروع کردم به اپلای برای مقطع مستر (فوق لیسانس) برای کشور آلمان، چون دانشگاه های آلمان شهریه نداشت و گزینه بسیار خوبی بود.
من کلاس زبان ایران-کانادا در میدان ونک میرفتم که به شدت خوب بود البته الان اسم آموزشگاه عوض شده و شنیدم کیفیت قبل رو نداره، کلاس زبان معمولی میرفتم و در کنارش خودم شروع کردم به آیلتس خوندن.
یک دوره سه ماه برای آمادگی تافل شرکت کردم اما نظرم عوض شد و برای آیلتس شروع کردم و نمره آیلتس من ۷ شد. خلاصه سال ۲۰۱۰ رفتم آلمان و رشته Biomedical Sciences رو در شهر بن شروع کردم.
حدود یکسال و نیم کورس گذروندم و سال آخر برای تز باید در یک آزمایشگاه کار ریسرچ میکردم و این کار خیلی به من برای مقطع دکترا کمک کرد.
بعد از دفاع، برای امتحان GRE شروع کردم به خوندن، در اون زمان تمام دانشگاه های آمریکا این امتحان رو برای Grand School میخواستند. (به ادامه تحصیل در هر مقطعی بعد از لیسانس Grand School میگن)
من چون مستر رو به زبان انگلیسی گذروندم دیگر نیازی به امتحان زبان نبود.
به اساتید ایمیل میزدم، برای تحصیل در آمریکا حتما باید ابتدا به اساتید ایمیل بزنید، اگر دانشگاه به این شکل باشه که استاد نقشی نداشته باشه خودشون میگن که از طریق دانشگاه اپلای کنید که اون موقع فقط باید مدارک رو فرستاد برای دپارتمان و منتظر موند، اما ایمیل به استاد خیلی کمک میکنه حتی اگر تصمیم گیرنده نهایی دپارتمان یا دانشگاه باشه.
من در ایمیل بکگراند خودم رو توضیح میدادم و میگفتم به ریسرچ علاقه مندم، وبسایت اساتید رو خوب بخونید و در ایمیل توضیح بدید که چرا به این کار علاقه دارید و رزومه رو برای هر استاد طبق اون ایمیل درست کنید.
و در ایمیل بیان کنید که خیلی دوست دارید عضو تیمشون باشید، میتونید از قبل ببینید دانشجویان اون استاد چه کسانی هستند و میتونید به دانشجویان ایمیل بزنید، ازشون بپرسید کار در اون تیم چطوره، یا اگر استادی پاسخ نداد به دانشجویان ایمیل بزنید و بگید که از استاد بخوان که ایمیلشون رو چک کنن.
در طول دوره تحصیل یا باید ریسرچ اسیستنت بشید که یعنی حقوق رو از استاد دریافت میکنید
(همچنین استاد شهریه و بیمه شما رو هم میده) یا اگر استاد فاند نداشت مجبور هستید تیچر اسیستنت بشید که حقوق رو از طریق TA میگیرید (درواقع دپارتمان حقوق، شهریه و بیمه رو میده در این مورد)
TAشدن خیلی وقت گیر است و ممکنه چون تعداد کسانی که درخواست TA شدن دارن زیاد باشه به شما نرسه، خیلی بهتر است که وارد تیمی بشید که استاد فاند دارن، استادانی که در دپارتمان های بیو ریلیتد هستند معمولا فاند دارن، حتی بعد از ورود به دانشگاه میتونید استادتون رو عوض کنید.
در ضمن میتونید در زمان اینترویو ازشون راجع به فاند بپرسید.
یک چیز خیلی مهم این است که شما میتونید مستقیم از لیسانس برای دکترا اپلای کنید و این بهترین مزیت تحصیل در آمریکاست، برای مقطع PhD، داشتن فوق لیسانس اجباری نیست، البته که خیلی به رزومه بستگی داره، باید رزومه قوی داشته باشید، داشتن فوق به شما کمک میکنه چون شما در فوق تجربه ریسرچ به دست میارید و این برای مقطع PhD خیلی مهمه.
اما اینجا چه با مستر بیاید و یا لیسانس، دوره PhD حداقل ۵ سال است، البته که بعضی از افراد ۴ یا ۴و نیم سال تموم میکنن که بستگی به تز و پابلیش کردن شما داره.
زمانی که وارد سایت دانشگاه میشید در قسمت Graduate Program، پروگرم مورد نظرتون رو پیدا کنید و وارد قسمت People بشید و روی گزینه Facualty members کلیک کنید و ببینید که هر استادی در چه زمینه ای کار می‌کند.
من از ابتدا رشته میکروبیولوژی رو خیلی دوست داشتم، با یک استاد اینترویو دادم و مدارکم رو فرستادم برای دانشگاه، بعد از گرفتن پذیرش، زمانی که وارد دانشگاه شدم دیدم میتونم سال اول کورس های تئوری به مدت چند هفته در آزمایشگاه های مختلف رو شرکت کنم، یعنی مهم نبود که من با اون استاد اینترویو دادم و میشد که آزمایشگاه های دیگه رو امتحان کنم، دانشگاه من به این شکل بود اما اکثرا شنیدم رشته های ما در سراسر آمریکا به همین شکل است.
این خیلی کمک میکنه که هم در حیطه های مختلف تکنیک یاد بگیریم هم بفهمیم که به چی علاقه داریم، من در روتیشن سوم تصمیم گرفتم به اون آزمایشگاه و استاد ملحق بشم، استادم فاند داره و برای تمام طول تحصیل فاند من رو هم میده. موضوع تز من در رابطه با بیماری های عفونی روده است.
[اسم دانشگاه من University of California riverside]
دکترا در آمریکا به این شکل است که سال اول کورس تئوری میگذرونید در کنارش روتیشن میکنید (برای رشته هایی مثل من).
سپس ریسرچ اصلی که همون تز دکترای شماست شروع میشه، بعد از سال دوم باید یک امتحان کتبی جامع از کورس های تئوری سال اول بدید و یک امتحان جامع شفاهی که دفاع از پروپوزال است، برای من یک امتحان شفاهی ۳-۴ ساعته بود که ۵ تا استاد رو انتخاب کرده بودم و توی اون مدت بعد از پرزنت کردن من، از کارم حدود ۳ ساعت ازم سوال کردن،از هر جایی بخوان میتونن سوال کنن، همه جای آمریکا به همین شکل است، اسم این امتحان Qualifying Exam است.
برای فارغ التحصیلی هم اکثر استادا به پابلیش کردن نگاه میکنن، این بیشتر به استاد و تز شما بستگی داره.
مهمترین چیزی که میخوام بگم به بچه هایی که الان دانشجوی لیسانس هستند این است که رزومه تون رو قوی کنید، ریسرچ کنید به صورت داوطلبانه در آزمایشگاه اساتید در ایران کار کنید، اگر از لیسانس مستقیم بتونید بیاید دو سه سال جلو میوفتین و مجبور نیستین مستر بخونید.
اینجا در هر آزمایشگاهی دو سه تا دانشجوی لیسانس به صورت داوطلبانه کار میکنن، فقط برای اینکه یاد بگیرن، من یادمه این چیزا در ایران نبود، امکانات آزمایشگاها خیلی کم بود و اصلا
دانشجو های لیسانس دنبال این چیزا نبودن، اما اینجا خیلی مهمه، اگر ببینند شما این کارا رو کردین خیلی شانس شما بالا میره، یا مثلا در موسسه رویان یا پاستور هفته ای یک روز حتی کار کنید و تکنیک یاد بگیرید.
معدل خیلی مهمه :
برای ورود به Grand School معدل زیر ۳ قبول نمیکنند. معدل در اینجا ماکس ۴ است و ۳ میشه B. نمیدونم چه جوری به معدل ایران میشه تبدیل کرد در واقع ۴ همان بیست کامل است.
حتی اگر در دوره PhD معدل سال اول زیر ۳ بشه از پروگرم اخراج میشیم هر چقدر معدل شما بالاتر باشه بهتر است، معدل نزدیک ۴ خیلی خوبه برای شانس بیشتر گرفتن پذیرش.
برای اطلاع از کلاسهای انگلیسی مجموعه کلیک کنید.