توضیح اول: اطلاعات پیش رو، حاصل مصاحبه انجام شده توسط دکتر یاسمن سیاری با افرادی است که این مسیر تحصیلی را طی کرده اند و ابتدا در پروفایل اینستاگرام با آدرس _lifearound_me آپلود شده است. به تاریخ انجام مصاحبه دقت کنید، زیرا قوانین تحصیلی و مهاجرتی ممکن است در طول زمان تغییر کرده باشند.
این مصاحبه با پریناز عزیز، درباره پست داک همسرشون و تجربه مهاجرت به کانادا است.
من و همسرم تصمیم گرفتیم که برای دوره پست دکترای همسرم به کانادا مهاجرت کنیم. تحصیلات همسرم ارشد و دکترای سلولی مولکولی دانشگاه تهران است و من هم دانشجوی دکترای ژنتیک هستم.
در سایت indeed موقعیت هایی رو که به کار و علاقه مندی همسرم نزدیک بود پیدا میکردم. همسرم رزومه خیلی قوی ای داره و حدود ۱۸ مقاله isi همراه با h-index 8 ولی این به تنهایی برای پذیرش پست داک کافی نیست. چون پست دکترا در تمام دنیا یک شغل است و سوپروایزر برای شما هزینه زیادی میکند، پس ریسک گرفتن یک فرد ایرانی که شناختی ندارند نمیکنند و ترجیح میدهند که دانشجوی خودشون پست داک بگیره. البته هرچه رزومه قوی تری داشته باشید و توانایی شما بیشتر باشد مطمئنا شانس بیشتری دارید.
سعی کنید برای هر استادی با توجه به سابقه کاری استاد، نامه بنویسید و یک نامه رو برای تمامی اساتید نفرستید، باید در این قسمت وقت بذارید و رایتینگتون رو تقویت کنید.
بعد از این مرحله استادی که از رزومه شما خوشش بیاد و اون رو برای کارش موثر بدونه به شما جواب میده و یک جلسه اسکایپ برگزار میکنه.
سه استاد با همسرم در اسکایپ مصاحبه کردند و بعد از یک هفته گفتند که پذیرفته شد.
بعد از جلسه ما به دنبال کارهای ویزا بودیم و مدارکمون شامل مدارک تحصیلی، سند ازدواج، شناسنامه ها، سند خونه رو برای ترجمه فرستادیم.
از اونطرف هم کارفرما باید یک شماره ای برای ما تهیه میکرد از اداره مهاجرت کانادا.
قبلش بگم که ویزای پست دکترا برای کانادا یک ویزای کاری است یعنی شما درخواست ویزای work permit میدین که دو نوع است LMIA یا exempt LMIA، که پست دکترا در گروه دوم است.
من هم برای ویزای open work permit درخواست دادم.
ویزای همراه در کانادا به صورت OWP است یا ویزیتوری که اگه ویزای ویزیتوری بگیرید باید ۶ ماه بعد برگردید و اجازه کار ندارید. من برای ویزای خودم خیلی تحقیق کردم و آخرش به این نتیجه رسیدم که OWP بهترین انتخاب برای من است چون به همان اندازه که به متقاضی اصلی ویزا میدن به همان مدت به شما ویزا و اجازه کار میدن.
خیلی از افراد ممکنه شمارو در این مسیر مردد کنند که اینجوری دیرتر ویزا میگیرید یا اینکه کلا ویزا نمیگیرید، به افراد توجه نکنید چون دلیلی نداره که زن و شوهر را از هم جدا کنند. خلاصه وقتی همه مدارک شما آماده شد و سوپروایزر هم تمام نامه هاشو آماده کرد و فرستاد. در سایت CIC اکانت باز کردیم و مدارک رو آپلود کردیم. در آخر هم باید حدود ۵۰۰ دلار پرداخت میکردیم که یکی از دوستانمون در کانادا زحمتش رو کشید.
البته یک سری از سایت ها این کار رو انجام میدن. سعی کنید تماما فرم ها رو پر کنید چون اگر کامل نباشه برمیگردونند تا شما کاملش کنید و این کار باعث میشه کار شما به تعویق بیوفته.
خلاصه بعد از اون باید منتظر باشید تا جواب بگیرید، ما دقیقا ۶ هفته بعد از اینکه مدارک رو کامل فرستادیم نامه درخواست پاسپورت اصلیمون اومد و از طریق نیلگام پاسپورت ها رو فرستادیم و بعد از ده روز پس گرفتیم با ویزای داخلش. بلیط رو هم از همانجا گرفتیم و هفته بعد به کانادا اومدیم. اگر خانوادگی تصمیم دارید به اینجا مهاجرت کنید حتما دست پر بیاید و پول به اندازه کافی همراه داشته باشید مخصوصا برای ماه های اول زندگی.
ما یک زندگی رو گذاشتیم و اومدیم و باید از صفر شروع میکردیم، پس کار راحتی نیست و خودتون رو حسابی آماده کنید.
دو سه هفته اول احساس پشیمونی زیادی میکنید که طبیعیه چون زمانی که وارد کشور جدیدی میشید کار خاصی نمیتونید انجام بدید چون نه کردیت کارت دارید و نه حساب و تازه باید درخواست بدید و در اینجا بسیاری از کارها با کردیت انجام میشه و این خیلی توی ذوق میزنه ولی خب سعی کنید قوی باشید و به همدیگه روحیه بدید.
با این دید نگاه کنید که این یک تجربه ست و اگر دوست نداشتید بعد از قراردادتون میتونید برگردید.
تنش بین زوج ها در این زمان ممکنه زیاد بشه و باید هوای هم رو بیشتر از قبل داشته باشید. باز هم تاکید میکنم برای خانوادگی زندگی کردن حتما هر ایالتی که میرید قبلش هزینه های زندگی رو در بیارید و حساب کنید چقدر پول باید همراه داشته باشید.
فکر میکنم حدود ۲۰ هزار دلاری لازم باشه. البته این نظر من است و سبک زندگی ها کاملا متفاوت است.
این مصاحبه در تاریخ اردیبهشت ۱۳۹۹ انجام شده است.
برای اطلاع از کلاسهای انگلیسی مجموعه کلیک کنید.